Prota Milenko je rođen 1956. godine u Tršiću, gde je završio osnovnu školu. Sa majkom dolazi na Kosovo, u manastir Devič, 1971. godine. Iste godine upisuje bogosloviju „Sv. Kirila i Metodija“ u Prizrenu koju završava 1976. godine. U novembru 1978. godine se ženi devojkom iz svoga kraja, Radojkom. Već u decembru, u manastiru Devič, na praznik Sv. Joanikija Devičkog, tadašnji vladika raško-prizrenski Pavle (potonji patrijarh srpski) ga rukopolaže za sveštenika.
Posle službovanja u parohijama u Novom Pazaru, Leposaviću i Lešku, blagoslovom vladike Pavla 1986. godine dolazi u Veliku Hoču. Tu je kao paroh velikohočanski i orahovački ostao do 2021. godine, kada je otišao u penziju. Poslednje godine svoga života je proveo sa suprugom Radojkom u Loznici, ali sve dok ga bolest nije savladala, redovno je dolazio na Kosovo i učestvovao u bogoslužbenom životu.
Za 35 godina svešteničke službe u Velikoj Hoči i Orahovcu, a do rata 1998. i 1999. godine i u selima Zočište, Opteruša, Retimlje, Bratotin, Brnjača i Ratkovac, ostavio je dubok trag u životu crkava i manastira na ovom prostoru, ali i u životu svojih parohijana.
Prolazeći kroz razna iskušenja, koja mu je nametalo vreme komunizma, a potom i različiti napada na njegov narod, od albanskih ekstremista, otac Milenko je ostao veran svojoj Crkvi, parohiji, otadžbini.
Sa parohijanima i dobrotvorima je obnavljao crkve u svojoj parohiji. Gradio je spomenike. Uređivao groblja. Sabirao je stare tapije i knjige. Propovedao, krštavao, venčavao i sahranjivao. Dočekivao je putnike namernike, pravoslavne i inoverne, poklonike, ali i turiste i političare, književnike, umetnike, sportiste.
Učestvovao je u organizaciji mnogih crkvenih, ali i kulturnih sabranja, posećivao i bodrio vojsku i policiju na položajima u ratnim danima 1998. i 1999. godine, tragao za kidnapovanima, preuzimao njihove posmrtne ostatke, sahranjivao ubijene, delio humanitarnu pomoć koju su donosili i domaći i strani humanitarci, pevao i plakao sa svojim narodom.
Parohijski dom pri crkvi Sv. Arhiđakona Stefana u Velikoj Hoči, je punih 35 godina bio dom oca Milenka i popadije Rade i njihovih sinova. Bio je i dom svih koji su dolazili u Veliku Hoču od vladike Pavla, Artemija, Teodosija, patrijarha Irineja, Porfirija, pa preko književnika Slobodana Kostića i Ratka Popovića sa kojima je osnovao Miholjdansku manifestaciju u ovome selu, do velikih imena svetske književnosti i kulture: Petera Handkea, Kurta Koprunera, Desanke Maksimović, Petra Sarića, Mome Dimića, Ivane Žigon, Svetlane Stević i mnogih drugih.
Predstavnici mnogih humanitarnih organizacija koje su delovale na Kosovu posle 1999. godine pamtiće ga kao odličnog koordinatora na terenu. Poznavao je svaku kuću, svakog čoveka, znao da posavetuje, da uteši, pa i da nasmeje svojom duhovitošću.
Za mnoge svetske medije je svedočio o stanju na Kosovu i brinuo o spomeniku otetim novinarima Slavuju i Pereniću koji je mnogo puta rušen i obnavljan.
Mnogi su pisali o njegovom radu i ulozi, a najpoznatiji od njih je nobelovac Peter Handke. Handke svedoči dramu njegovog života, službe i opstanka njegovih parohijana u knjizi „Kukavice od Velike Hoče“.
Iza sebe je ostavio suprugu Radojku, sinove Nikolu (danas paroha kosovopoljskog), Nenada i Jovicu, snaju Zoricu, unuka Filipa i unuku Anu.
Sahrana će se obaviti u Loznici sutra od 14:00 časova na gradskom groblju. Prethodno će od 13:00 časova biti služeno opelo u Hramu Vaznesenja Gospodnjeg na Lagatoru.
Od oca Milenka oprostila se i eparhija raško-prizrenska.
„Otac Milenko je bio poznat kao revnostan pastir i domaćin. Sa parohijanima i dobrotvorima obnovio je brojne hramove. Uređivao je groblja, podizao spomenike, vodio evidenciju crkvene imovine, i neumorno služio. Krštavao je, venčavao, ispovedao i sahranjivao. Njegov dom u parohijskom domu pri hramu Svetog arhiđakona Stefana bio je dom svima: arhijerejima, monasima, putnicima namernicima, književnicima, umetnicima, novinarima, vojnicima, humanitarcima, prijateljima i nepoznatima. Vječnaja pamjat! Neka mu Gospod podari naselje među pravednima u Carstvu Nebeskom“, napisano je u objavi Eparhije.
