Igumanija manastira Uspenja presvete Bogorodice u Đakovici, monahinja Teoktista, preminula je nakon duže i teške bolesti, saopšteno je iz Eparhije raško-prizrenske.
Mati Teoktista, rođena je 12. jula 1936. godine u đakovičkom selu Biteš od oca Pavića i majke Milice. Bila je najmlađe od šestoro dece pobožne porodice Kastratović. Na krštenju, u hramu, koji će skoro posle osam decenija postati manastir njenog pokajanja, od kuma crkvenjaka dobija ime Poleksija.
Neposredno po izbijanju Drugog svetskog rata, njena porodica prelazi u selo Zagorje u beranskom kraju, gde sestra Poleksija (Poljka) završava četvorogodišnju osnovnu školu, a zatim i osmogodišnju u Beranama.
Gimnaziju sa malom maturom završava u Peći, dok je više razrede i veliku maturu polagala u Višegradu. Nakon toga u Tuzli pohađa tromesečni pedagoški tečaj i sedam godina radi kao učiteljica u Bosni i Hercegovini. Po povratku na Kosovo i Metohiju odlazi u Prizren i u međuvremenu vanredno završivši Pedagošku akademiju, narednih petnaest godina radi kao učiteljica u okolnim školama Prizrenskog okruga.
U tom periodu, tri godine je radila u albanskoj školi u dragaškom selu Brodosavce, predajući srpski jezik albanskoj deci. Nakon dvadeset i dve godine učiteljskog posla dobija otkaz, pošto nije želela da se učlani u Komunističku partiju, birajući Crkvu i nebesko pre zemaljskog.
Tada s blagoslovom patrijarha Pavla, tadašnjeg episkopa raško-prizrenskog, dolazi da živi pri hramu Uspenja presvete Bogorodice u Đakovici, kod svojih kumova. Tu ostaje posvećena Presvetoj Bogorodici, koja ju je molitveno krepila, naredne četiri decenije, moleći se Bogu, zvoneći i čuvajući svetinju.
Godine rata na Kosovu i Metohiji 1998-1999, kao i posleratne godine provela je uz svoju crkvu u Đakovici u kojoj je pružala utočište nevoljnicima, hrabrila narod, molila se uz suze Bogu da sačuva narod i njen hram. U to vreme joj se pridružilo još pet starijih žena Srpkinja iz Đakovice koje su molitveno, pod zaštitom italijanskog KFOR-a živele pri hramu u Đakovici, podnoseći mnoge nevolje i opasnosti.
„Živele su u maloj i trošnoj parohijskoj kući, blagodareći Gospodu i dočekujući sve koji su je posećivali sa radošću i nadom da će se vratiti njen prognani narod“, navode iz Eparhije.
O njima se brinuo tadašnji dečanski iguman, a sada episkop raško-prizrenski Teodosije sa svojom bratijom, kao i blaženopočivši mitropolit crnogorsko-primorski Amfilohije.
U martovskom pogromu 2004. godine stara crkva Presvete Bogorodice i parohijska kuća u kojoj su sestra Poleksija i četiri preostale srpske starice živele potpuno su uništeni. Starice je КFOR evakuisao u Visoke Dečane, gde su živele zajedno sa dečanskim bratstvom. Iz manastira Dečani su se nakon pet godina, 26. aprila 2009. godine opet vratile u Đakovicu, u obnovljenu parohijsku kuću. U međuvremenu je započela i obnova hrama a potpuno je završen 2011. godine.
Iste godine, nakon osveštanja hrama 25. septembra crkveni kompleks je proglašen manastirom Uspenja presvete Bogorodice. Tada sestra Poleksija dobija ime po prepodobnoj Teoktisti Paroskoj i biva imenovana za igumaniju manastira.
Sveta liturgija i sahrana igumanije Teoktiste obaviće se sutra u 9.00 sati u manastiru u Đakovici, a služiće episkop raško-prizrenski Teodosije. Mati Teoktista biće sahranjena u porti manastira u Đakovici.